اینطور تصور می‌شود که انبوه سیارک های تروا (سیاره مشتری) بقایای مواد اولیه‌ای هستند که سیارات بیرونی (غول‌های گازی مشتری و زحل و غول‌های یخی اورانوس و نپتون) منظومه شمسی را تشکیل داده‌اند. تروجان‌ها در دو گروه به دور خورشید می‌گردند که مسیر یکی از این گروه‌ها جلوتر و دیگری عقب‌تر از مشتری می‌باشد. این سیارک‌ها حول دو نقطه لاگرانژ بین خورشید و مشتری قرار داشته و توسط خورشید و بزرگترین سیاره منظومه شمسی در یک فرایند تعادلی گرانشی تثبیت شده‌اند. این اجسام بدوی، دارای سرنخ‌های مهمی برای رمزگشایی تاریخ منظومه شمسی هستند.

اصطلاح “تروا یا تروجان” نشات گرفته از تصمیمی است که برای نامگذاری سیارک های L4 به نام سربازان یونانی “ایلیاد” و سیارک‌های L5 به نام رزمندگان تروا در شعر حماسی “جنگ باستانی تروا” اتخاذ شد. تروجان به هر سیارکی اشاره دارد که در مدار مشترک با یک سیاره قرار دارد (به عنوان مثال، تروجان های نپتون که در سال ۲۰۰۶ کشف شدند).

لوسی اولین ماموریت فضایی برای مطالعه تروجان ها است. نام این مأموریت از نیای فسیل شده انسان که اسکلت آنها بینش منحصربه‌فردی از تکامل بشریت ارائه داد (و توسط کاشفانش “لوسی” نامیده شد) بهره گرفته شده است. به همین ترتیب، ماموریت “لوسی”، انقلابی در دانش ما در مورد منشاء سیاره‌ای و چگونگی شکل‌گیری منظومه شمسی به‌وجود خواهد آورد.

فضاپیمای لوسی در ۱۶ اکتبر ۲۰۲۱ به فضا پرتاب شد. این فضاپیما در مسیر خود از هفت تروجان و یک کمربند سیارکی بازدید خواهد کرد. لوسی با پرواز در یک مدار منحصر به فرد و با کمک گرانش چندگانه زمین، برای بازدید از هر دو خوشه از تروجان‌های مشتری عبور می‌کند. در ویدئو زیر، لحظه لانچ شدن این فضاپیما را مشاهده می‌کنید: